کافیست برای دقایقی تحولات عمیق دنیای عکاسی و تجهیزاتش را در دهه اخیر بررسی کنید تا از شش پیشبینی زیر هیجان زده و متحیر شوید . بی شک تغییر و تحولات بعدی ، جذاب تر و عجیب تر حد تصور ما خواهد بود !
لنز های چند صد مگاپیکسلی!
پیش از هر چیز توجه شما را به یک مثال جلب می‌کنیم. زمانی که دوربین عکاسی کانن ۵D در سال ۲۰۰۵ میلادی به بازار آمد، سنسوری ۱۲.۸ مگاپیکسلی داشت. آخرین مدل این سری یعنی کانن ۵D Mark IV که در سال ۲۰۱۶ میلادی عرضه شد، سنسوری ۳۰.۴ مگاپیکسلی داشت. دوربین عکاسی کانن ۵DS R حتی از این هم فراتر رفته و یک سنسور ۵۰.۶ مگاپیکسلی دارد.
روند این تغییر را می‌بینید؟ حدود یک دهه طول کشیده است تا کانن میزان مگاپیکسل سنسور دوربین‌های عکاسی رده‌بالای خود را تقریبا چهار برابر کند. بنابراین غیرمنطقی نیست اگر تصور کنیم تا ده سال دیگر به دوربین‌هایی با سنسور چند صد مگاپیکسلی دست پیدا کنیم.
همچنین به نظر منطقی می‌آید که بپذیریم در کنار این سنسورهای فوق‌العاده، شاهد افزایش چشمگیر حساسیت (ISO) هم خواهیم بود. این یعنی سرانجام روزی دوربین‌های عکاسی قادر خواهند بود در تاریکی هم ببینند. شاید این موضوع برای شما هیجان‌انگیزتر باشد!
دوربین‌های کوچک‌تر ، معجزات عکاسی بزرگتر!
در روزهای ابتدایی عکاسی، دوربین‌ها بزرگ و سنگین بودند. البته در دهه‌ی ۱۹۹۰ میلادی هم هنوز خبری از دوربین‌های خیلی کوچک و سبک نبود. امروز ما روی گوشی‌های موبایل خود دوربین‌هایی بسیار باکیفیت داریم که بسیار هم کوچک هستند. با این حال پیشبینی می‌شود که در آینده، باز هم دوربین‌های عکاسی کوچک‌تر خواهند شد.
ممکن است دوربین‌های عکاسی به سمت حذف شدن تمام قطعات متحرک مانند آیینه و لنز پیش بروند. شاید دوربین‌های آینده شبیه به چیزی باشند که در تصویر بالا می‌بینید. یک دوربین کاملا تخت که ممکن است انعطاف‌پذیر هم باشد. این تصویر بیشتر شبیه به فیلم‌های علمی-تخیلی است!
هوش مصنوعی در دوربین ها
زمانی دوربین‌های آنالوگ کانن به نظر دستگاهی با تکنولوژی‌های پیشرفته به نظر می‌رسیدند. ولی امروز در مقابل دوربین‌های نظیر نیکون D850 بیشتر شبیه به عتیقه‌ای گران‌بها هستند. منظور ما این است که دوربین‌های عکاسی به طور پیوسته به تکنولوژی‌های جدید و فوق‌العاده‌ای مجهز می‌شوند که عکاسی را به تجربه‌ای مهیج‌تر تبدیل می‌کنند.
این تحولات ممکن است در آینده به ساخته شدن دوربین‌هایی بینجامد که با پیام‌های عصبی کنترل می‌شوند. برای مثال، ممکن است روزی بتوانید دوربین‌ها را تنها با حرکت دادن چشم کنترل کنید؛ مانند گرفتن عکس با دوبار پلک زدن یا تنگ کردن چشم برای زوم.
یکی دیگر از پیش‌بینی‌های جسورانه این است که شاید روزی دوربین عکاسی بتواند امواج مغزی ما را بخواند. در این صورت همین که چیزی دوست‌داشتنی را ببینید، دوربین به صورت خودکار تصویر آن را ثبت خواهد کرد.
رویارویی از فرمت‌های جدید
زمانی که بسیاری از ما کودک بودیم، دوربین‌های پولاروید آخرین مد روز محسوب می‌شد. اما امروز کودکان در حال منتشر کردن عکس برای دوستان و غریبه‌ها روی اینستاگرام هستند. جهش از عکس‌های فوری پولاروید به اینستاگرام این پرسش را مطرح می‌کند که در آینده عکس‌ها را چگونه خواهیم دید؟
شاید عکس‌ها را به صورت سه‌بعدی چاپ کنیم. شاید آن‌ها را با استفاده از خود دوربین روی دیوار بیندازیم. شاید هم مانند تصویر بالا بتوانیم آن‌ها را به صورت هولوگرام‌های سه‌بعدی معلق در هوا نمایش دهیم. در هر حال چیزی که مسلم است، در آینده شاهد تغییراتی بزرگ در زمینه‌ی شیوه‌ی چاپ کردن و دیدن عکس‌ها خواهیم بود.
پکیج نرم افزاری هوشمندتر :
همین الان هم دوربین‌ها توانایی تشخیص چهره، چشم‌ها و حتی بدن سوژه‌ها را دارند. بنابراین فاصله‌ی زیادی با رسیدن به دوربین‌هایی که در این زمینه قابلیت‌های پیشرفته‌تری داشته باشند نداریم.
در حال حاضر پلتفرم «کلاد ویژن» (Cloud Vision) گوگل می‌تواند مانند چیزی که در تصویر بالا می‌بینید، سوژه‌های موجود در یک عکس را تجزیه و تحلیل و تفسیر کند. این یعنی به زودی کامپیوتر ما می‌تواند تمام کارها را از گلچین کردن تا مدیریت و پردازش عکس‌ها، به دست بگیرد. البته شاید همه دوست نداشته باشند که از پردازش عکس‌ها دست بکشند، ولی قطعا همه دوست دارند که عکس‌هایشان به صورت خودکار مدیریت شود.
بازگشت به عقب :
به نظر می‌رسد همیشه چیزهایی که در گذشته بسیار محبوب بوده‌اند، دوباره روزی مد خواهند شد. عکاسی هم از این قاعده مستثنی نیست. کافی است به محبوبیتی که دوربین‌های چاپ سریع مانند دوربین‌های Instax فوجی‌فیلم در سال‌های اخیر به دست آورده‌اند نگاه کنید.
با احیا شدن دوربین‌های آنالوگ در سال‌های اخیر و تلاش برخی از علاقه‌مندان برای حفظ «شیوه‌های قدیمی» عکاسی، شکی نیست که در آینده روزی هم می‌رسد که عکاسان دوربین‌های DSLR منسوخ شده و قدیمی روزگار ما را دوباره به دست خواهند گرفت و از این که چگونه با آن‌ها عکاسی می‌کرده‌ایم تعجب خواهند کرد.
در نهایت هیچ کس دقیقا نمی‌داند این قطار به کدام ایستگاه خواهد رسید. ولی یک چیز مسلم است؛ ۱۰ سال دیگر عکاسی با امروز بسیار متفاوت خواهد بود.