روشی سودمند و بهینه برای مدیریت داده‌ها و فایل‌های عکاسی

مارسل فن‌اوستن، عکاس حرفه‌ای طبیعت از کشور هلند است و نکات این مقاله برگرفته از تجربیات شخصی او هستند. او همراه‌با همسر خود، دانیلا، شرکت Squiver را تأسیس کرد که تورهای ویژه‌ی عکاسی طبیعت را برای گروه‌های کوچک بین‌المللی در تمام سطوح و مقصدها سازمان‌دهی می‌کند. فن‌اوستن امسال لقب عکاس سال حیات‌وحش را ازآنِ خود کرد و در گذشته هم موفق شده بود جایزه‌ی سال سفر و عکاس سال طبیعت را کسب کند.

زمانی‌که وی عکاسی را آغاز کرد، روش مشخصی برای مدیریت داده‌های انبوه خود نداشت. او بلافاصله پس از عکاسی، داده‌های خود را وارد لپ‌تاپ می‌کرد و پس از بازگشت به خانه، تمام آن‌ها را در کامپیوتر کپی می‌کرد. گاهی اوقات هم از داده‌ها روی هارددیسک اکسترنال پشتیبان می‌گرفت.

طولی نکشید هارددرایو کامپیوتر او پر شد؛ بنابراین تمام داده‌ها را به هارد اکسترنال دیگر منتقل کرد. شاید ظرفیت هاردهای اکسترنال زیاد به‌نظر برسد؛ اما این حافظه‌ها هم‌ خیلی زود پر شدند. بنابراین، اوستن دو هارد دیگر برای تصاویر و دو هارد دیگر برای پشتیبان‌گیری تهیه کرد.

_{اوستن معمولا لپ‌تاپ همراه خود نمی‌برد؛ اما همیشه هارددیسک به‌همراه دارد.}

پس از چند سال، سیستم مدیریت داده‌ی او پر از هارددرایوها در اندازه‌ها و ظرفیت‌ها و اتصال‌های مختلف شد. افزون‌براین، عکس‌های او به‌اندازه‌ی کافی منظم نبودند؛ به‌همین‌دلیل، ذهن او آشفته‌تر شد. اوستن می‌گوید:

عکاسان زیادی را با مشکلات مشابه دیدم. بعضی از آن‌ها از این سرنوشت آگاهی نداشتند و آنان که آگاه بودند، راه‌حل مناسب را نمی‌دانستند. از همین‌جا سؤال‌های زیادی درباره‌ی مدیریت داده‌ها، روش دانلود، سازمان‌دهی و پشتیبان‌گیری از تصاویر برای من به‌وجود آمد.

اوستن در این مقاله مفاهیمی ازاین‌دست را توضیح می‌دهد: روش مدیریت داده‌ها از مرحله‌ی عکاسی تا پشتیبان‌گیری نهایی. البته، این روش لزوما اصلی کلی و اساسی برای پشتیبان‌گیری نیست. روش‌های متعددی برای مدیریت داده وجود دارد؛ اما این مقاله، تنها به اولویت‌ها و تجربیات اوستن اشاره می‌کند و ممکن است روش‌های بهتری هم وجود داشته باشند.

 در جاده و محل عکاسی

اوستن در تمام سفرها، یک دستگاه مک‌بوک پرو و حداقل سه هادردیسک همراه خود می‌برد. دو عدد از هارددیسک‌ها میرور ‌هستند و کل تصاویر سفر را دربرمی‌گیرند. در اصطلاحات ذخیره‌سازی داده‌ها، میرور دیسک به کپی‌درایوهای منطقی دیسک در هارددیسک‌های فیزیکی مجزا در زمان واقعی گفته می‌شود. هارد سوم شامل تمام فایل‌های پردازش‌شده‌ی موردنیاز در جاده هستند. اوستن پس از عکاسی مراحل ذیل را انجام می‌دهد:

۱. اتصال هارددیسک شماره‌ی ۱ به مک‌بوک: ساخت پوشه‌ی جدید به نام کشوری که به آن سفر کرده است؛ ساخت پوشه‌ای دیگر به نام Transport در همان پوشه.

۲. واردکردن تمام فایل‌ها (صرف‌نظر از نوع) داخل پوشه‌ی Transport: مرحله‌ی بعد نام تصاویر در نرم‌افزار لایت‌روم تغییر می‌کند و سازمان‌دهی می‌شوند؛ اما قبل از آن لازم است این پوشه ساخته شود؛ زیرا فرایند تغییرنام مستقیم از هارد در لایت‌روم بسیار زمان‌بر است.

۳. بازکردن لایت‌روم و کلیک روی دکمه‌ی Import و انتخاب Transport: دستور انتقال تصاویر به موقعیت جدید با کلیک روی Move و سپس انتخاب مقصد در گوشه‌ی راست بالای پنجره. در این نمونه، پوشه‌ی والد براساس نام کشوری که عکس‌ها در آن ثبت شده‌اند، نام‌گذاری شده است.

۴. فعال‌سازی گزینه‌ی Rename Files و استفاده از تنظیمات سفارشی. در این مثال، فایل به این صورت نام‌گذاری می‌شود: دو یا سه حرف اول نام کشور، دو یا سه حرف اول محل عکاسی، تاریخ (که با سال شروع می‌شود)، شماره‌ای متوالی. به این صورت بدون نیاز به بازکردن فایل می‌توان زمان و مکان ثبت عکس را مشاهده کرد؛ برای مثال: CHI_HUA_190315_666.NEF (تصویر ثبت شده در هوانگشان چین، در تاریخ ۱۵ مارس ۲۰۱۹).

۵. اضافه‌کردن کلمات کلیدی عمومی که بر تمام تصاویر ورودی اعمال می‌شوند. کلمات کلیدی خاص در مراحل بعدی اضافه می‌شوند.

۶. پس از ورود مجدد فایل‌ها، نام تمام فایل‌ها به‌سرعت تغییر می‌کنند، وارد پوشه‌ی مقصد می‌شوند و براساس تاریخ منظم می‌شوند.

درادامه، کتابخانه‌ی لایت‌روم اوستن را مشاهده می‌کنید. در این کتابخانه، او برای هر قاره پوشه‌ای در نظر گرفته است و در پوشه‌ی قاره‌ها، پوشه‌ی کشورها قرار دارند. در پوشه‌ی هر کشور، چند پوشه‌ی سال قرار گرفته است (بسته به اینکه چندمرتبه، کشوری را ملاقات کردید).

_{کتابخانه‌ی لایت‌روم: Continent > Country > Year > Day > Images}

پس از دانلود تمام تصاویر، تغییر نام و سازمان‌دهی آن‌ها، می‌توانید هارددیسک شماره‌ی ۲ را برای پشتیبان‌گیری به آن وصل کنید. پشتیبان‌گیری مرحله‌ای بسیار ضروری و شایسته‌ی توجه است؛ زیرا ممکن است یکی از هارددیسک‌های خود را گم کنید، یا افراد دیگری آن را به سرقت ببرند، یا خراب شود.

روش‌های متعددی برای پشتیبان‌گیری از اطلاعات وجود دارد، اوستن از نرم‌افزار Carbon Copy Cloner برای ایجاد یک کپی دقیق از داده استفاده می‌کند. در این روش، درصورت خرابی یکی از نسخه‌ها، نسخه‌ی کاملا یکسان و دقیقی از آن وجود دارد.

واسطه‌ی کاربری Carbon Copy Cloner در تصویر زیر نشان داده شده است. البته ممکن است صرفا درگ‌کردن فایل‌ها (به‌خصوص دسته‌های بزرگ فایل) منجر به خرابی آن‌ها شود. برای مثال، درگ گاهی باعث می‌شود نوار افقی بزرگی در وسط عکس ظاهر شود؛ اما با نرم‌افزار CCC می‌توان به‌راحتی فایل‌ها را منتقل کرد.

_{واسطه‌ی کاربری Carbon Copy Cloner}

چند سال پیش، کیف دوربین یکی از اعضای تور عکاسی اوستن درست در آخرین روز تور به سرقت رفت. محتویات کیف او شامل تجهیزات دوربین، لپ‌تاپ و حتی درایوهای پشتیبان‌ بود. او همه‌چیز را از دست داد؛ اما از این اتفاق می‌توان درس خوبی گرفت: همیشه درایوهای پشتیبان خود را در محلی مجزا نگه‌داری کنید.

برای مثال، اوستن یکی از درایوهای پشتیبان را در کیف لپ‌تاپ و دیگری را در کیف دوربین خود نگه‌داری می‌کند. بسته به موقعیت هم یکی از درایوها را با خود حمل می‌کند و سایر را در اتاق هتل می‌گذارد. درنتیجه، حتی درصورت سرقت از هتل، یکی از درایوها را همراه خود دارد.

گزینه‌های متعددی برای انتخاب هارددیسک وجود دارد. اوستن معمولا هارددیسک‌های LaCie Rugged استفاده می‌کند که استحکام بالایی دارند. او اغلب اوقات در شرایطی مثل شن و غبار، رطوبت، دماهای زیاد و کم، سنگ‌ها و صخره‌ها عکاسی می‌کند که زیاد مناسب وسایل الکترونیکی نیستند؛ اما این درایوها از استحکام کافی برخوردار هستند، البته بازهم باید مراقبت بود.

_{یک نوع میمون طلایی به‌دنبال هارددیسک اوستن است؛ اما با وجود هارد‌دیسک پشتیبان جای نگرانی نیست.}

اوستن در طول سفر هم به نشانه‌گذاری و انتخاب عکس‌ها در لایت‌روم می‌پردازد؛ اما پردازش‌های نهایی را به خانه و مانیتور کالیبره‌ی EIZO موکول می‌کند. برای مثال، همیشه در آخرین روز سفر خود، وارد لایت‌روم می‌شود و از پوشه‌ی سفر به‌صورت یک کاتالوگ خروجی می‌گیرد و سپس کاتالوگ را روی یکی از درایوهای اکسترنال ذخیره می‌کند. پس از رسیدن به خانه، کاتالوگ را به کتابخانه‌ی اصلی لایت‌روم وارد می‌کند و تمام نشانه‌ها، ستاره‌ها و تنظیمات اعمال‌شده در طول سفر را ذخیره می‌کند.

_{۶۰۰ هزار تصویر، نتیجه‌ی ۱۸ سال عکاسی}

مگاپیکسل بیشتر، داده‌ی بیشتر

روزبه‌روز تعداد مگاپیکسل دوربین‌های جدید افزایش پیدا می‌کند. افزایش مگاپیکسل برای تصاویر چاپی بزرگ یا برش عکس، مزیت خوبی است؛ اما با افزایش مگاپیکسل دوربین، حجم داده‌ها هم افزایش پیدا می‌کند. برای مثال، یک تصویر tiff یا PSD لایه‌دار از Nikon D850 به‌راحتی می‌تواند چهار گیگابایت را اشغال کند. درباره‌ی تصاویر پاناروما وضع بدتر خواهد شد. حالا فرض کنید صدها تصویر این‌چنینی داشته باشید در چنین شرایطی به تعداد بیشتری حافظه‌ با ظرفیت ترابایتی نیاز خواهید داشت.

چند سال پیش اوستن مقاله‌ای با موضوع بررسی سیستم ذخیره‌سازی LaCie 5big Thunderbolt ۲ RAID نوشت. اولین پاراگراف این مقاله درباره‌ی تعداد تصاویر ثبت‌شده‌ی او با دوربین‌های مختلف در بازه‌ای یک‌ساله بود. در سال ۲۰۱۸، اوستن ۷۲٬۰۲۸ تصویر با این دوربین‌ها به ثبت رساند که حجم کلی آن‌ها به ۳.۹ ترابایت می‌رسد.

تعداد تصاویر او در سال ۲۰۱۶ به ۷۶٬۳۲۸ با حجم کلی ۲ ترابایت رسیده بود؛ اما دو سال بعد با افزایش مگاپیکسل دوربین‌ها، با وجود کم‌شدن ۴۰۰۰ عکس از این مجموعه، حجم داده‌ها تقریبا دو برابر شد. حالا او از Nikon Z7  با وضوح ۴۸ مگاپیکسل استفاده می‌کند و البته افزایش حجم تصاویر در سال ۲۰۱۹ قابل پیش‌بینی خواهد بود.

فناوری به‌سرعت پیشرفت می‌کند حجم فایل‌ها هم روزبه‌روز افزایش پیدا می‌کنند. صرف‌نظر از نوع حافظه‌ای که قصد خرید آن را دارید، مطمئن شوید ظرفیت حافظه‌ی بعدی دو برابر خواهد بود. اگر عکاسی شغل اصلی شما نیست و فقط گاهی اوقات برای سرگرمی عکاسی می‌کنید، تهیه‌ی یک هارددیسک چندترابایتی و یک هارددرایو دیگر برای پشتیبان‌گیری از آن کافی است؛ اما اگر شغلتان عکاسی به‌ویژه عکاسی حیات‌وحش، پرنده یا عکاس ورزشی است به حافظه‌ی دیگری نیاز خواهید داشت.

اوستن در زمان نوشتن مقاله ۲۵ ترابایت داده ذخیره‌ شده داشت؛ اما سؤال اینجا است که چگونه می‌توان این حجم از داده‌ها را مدیریت کرد؟ اوستن سال‌ها پیش از سیستم RAID استفاده می‌کرد و برای شروع LaCie 5big را انتخاب کرد. سپس آن را به 6big ارتقا داد و حالا از 6big Thunderbolt 3 استفاده می‌کند.